ลิ้นกบ หมายถึง น. ไม้แบน ๆ สำหรับประกับใบกบไสไม้ให้แน่น.
ก. อาการลิ้นแข็งขยับขากรรไกรไม่ได้. (สำ) ว. ก้าวร้าวโต้เถียงไม่ลดละ เช่น ลิ้นกระด้างคางแข็งแกล้งว่าขาน. (ขุนช้างขุนแผน);มึนตึงไม่ยอมพูดจาโต้ตอบ.
น. ไม้ที่ทำเป็นลิ้นยื่นยาวไปตามตัวไม้สำหรับประกบกับไม้อีกแผ่นหนึ่งที่ทำเป็นร่องยาวเพื่อให้เข้ากันแน่นสนิท.
(สำ) ว. ประจบประแจง, สอพลอ.
น. ไม้แผ่นบาง ๆ สําหรับสอดเพลาะกระดานเป็นระยะ ๆให้สนิทแข็งแรง.
น. ฝิ่นดิบที่ทํามาจากเหนือ เรียกว่า ฝิ่นลิ้นกระบือ.
(สำ) น. การกระทบกระทั่งกันบ้างแต่ไม่รุนแรงของคนที่ใกล้ชิดกัน เช่น ระหว่างสามีกับภรรยาหรือคนที่ทำงานร่วมกัน.
น. ติ่งบนเพดานอ่อนที่ยื่นลงมาในช่องปาก.